Αγάπη μόνον «στα λόγια» για τη μεσαία τάξη στο φορονομοσχέδιο

Μάταια η "μεσαία τάξη", αναζητούσε το παραμικρό ψήγμα φορολογικής ελάφρυνσης στις διατάξεις του φορολογικού νομοσχεδίου που κατατέθηκε για συζήτηση στη Βουλή.

Αντίθετα το φορολογικό νομοσχέδιο προβλέπει ελάχιστο ποσοστό υποχρεωτικών δαπανών 30% με «πλαστικό χρήμα»,η οποία δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ σε καμιά προεκλογική εξαγγελία της κυβέρνησης και η οποία είναι απαράδεκτη καθόσον θα έπρεπε να συνδυαστεί με την καθιέρωση αφορολογήτου ορίου, ή και με ουσιαστική μειωτική παρέμβαση στην ισχύουσα ληστρική κλίμακα φορολογίας εισοδήματος.

 

 

Οι συντάκτες του φορολογικού νομοσχεδίου εξακολουθούν να αγνοούν το ότι η αθροιστική φορολόγηση των μισθωμάτων της «μεσαίας τάξης» με συντελεστή 22-45%, με εισφορά αλληλεγγύης έως και 10%, με ετήσιο ΕΝΦΙΑ και με το συμπληρωματικό του φόρο, έχει συνολικά δημευτικό χαρακτήρα, «τα παίρνει όλα» κυριολεκτικά, με αποτέλεσμα να μην απομένει διαθέσιμο εισόδημα της τάξης του 30% το οποίο αξιώνεται να δαπανηθεί μέσω του τραπεζικού συστήματος! Επειδή λοιπόν είναι πρακτικά αδύνατον για τους περισσότερους επαγγελματίες να προβούν σε τέτοιου ύψους δαπάνες ελλείψει διαθεσίμου εισοδήματος, η ρύθμιση αυτή θα καταλήξει σε πραγματική καταλήστευσή τους με την πρόσθετη «φορολογία» του 22% στο ποσό που δεν θα καταφέρουν να δαπανήσουν "ηλεκτρονικά".

 

Ετσι δυστυχώς αποδεικνύεται ότι οι κυβερνήσεις της χώρας μας, άλλη περισσότερο και άλλη λιγότερο, τη μεσαία τάξη τελικά την "αγάπησαν" περισσότερο στα λόγια τους, παρά στα έργα τους.